آقامون راجر واترز چندیست که تور The wall را آغاز کرده. مردی که 30 سال پیش این آلبوم را در گروه پینک فلوید ساخت، حالا تصمیم گرفته این تور را اجرا کنه تا پیام این آلبوم را یک بار دیگر به گوش جهانیان برسونه. او که با هر نوع جنگ، دیکتاتوری و حق کشی مخالف هست و در تمام آلبوم هایش چه با پینک فلوید و چه جدا این نکات را بارها اعلام کرده. درکنسرت هم دست به ابتکاری عالی و بی نظیر زد و در هنگام اجرای آهنگ The Thin Ice عکسهای ندا آقا سلطان،فریدون فرخزاد، ترانه موسوی،قاسملو و ... را به نمایش در آورد تا صدای ظلم و ستم دیگر،بر مردم یک کشور را به گوش جهان برساند و بگوید به یاد ما مردم ایران هست. ما مردمی که با آهنگهایش بزرگ شدیم و خاطره داریم. او در گفت و گویی دربارۀ آلبوم The wall و تور جدیدش با صداقت و فروتنی حرف زده که در زیر میتوانید آنرا بخوانید.
را با این آلبوم آشنا کند.
به گزارش خبر آنلاین،راجر واترز، یکی از پایهگذاران، نوازنده گیتار بیس و ترانهسرای اصلی گروه پینک فلوید هفته پیش در گفتوگویی اعلام کرد:«پس از 30 سال که این آلبوم را برای اولین بار اجرا کردم، این ترانهها معنایی تازه برایم پیدا کردهاند. 30 سال پیش وقتی که خیلی عصبانی بودم و البته چندان هم جوان نبودم خودم را در وضعیت دفاعی میدیدم. چون از گفتن بعضی چیزها میترسیدم و حالا متوجه شدهام که در آن داستان شخصی، شاید در گوشهای از آن بتوان کنایهای از دغدغههای جهانیتر، دغدغههای سیاسی و اجتماعی کشف کرد.»او افزود: «واقعا به همین دلیل است که تصمیم گرفتهام اجرایی جدید از این قطعه خلق کنم و البته از بسیاری چیزهایی که آن موقع استفاده کردم هم بهره میبرم.»
البته واترز اعلام کرده اجرای جدید، نسخه گرد و خاک گرفته شده اجرای چند دهه پیش نیست. در واقع واترز دلیل بخشی از اشتیاقش برای اجرای جدید را امکاناتی که فناوری جدید در اختیارش می گذارد میداند، فناوری جدید به او اجازه میدهد کارهایی انجام بدهد که در دهه 1980 و 1990 حتی فکرش را هم نمیتوانست بکند.واترز در این مورد میگوید: «سیستم پخش امروز با سیستم گذشته کاملا فرق میکند، معنیاش این است که میتوانم بر تمام صفحه 75 متری دیوار تصویر پخش کنم... آن روزها نمی شد این کار را انجام داد.»با وجود وعدههای نمایشی بسیاری که این اجرا دارد، خود راجر واترز اهمیت اجرا را پیام سیاسی و اجتماعی آلبوم میداند پیامی که معتقد است همچنان زنده و نو است.او میگوید: «آن موقع که این اجرا را انجام دادیم هدفمان پایان دادن به جنگ ویتنام بود، حالا هم درگیر جنگ در افغانستان و عراق هستیم، پس پیغام ضدجنگ بسیار جدی در «دیوار» وجود دارد، آن موقع این پیام بود حالا هم هست.»
واترز در این اجرا بخشی را طراحی کرده است که با آن یاد سربازان کشتهشده در جنگهای اخیر و جنگهای پیشین را زنده میکند.اجرای این تور در آمریکا 15 سپتامبر در تورنتو آغاز میشود. گروه واترز سپس 15 دسامبر در آنهایم کالیفرنیا روی صحنه میرود و تور در اروپا ادامه مییابد.
واترز این اجرا را پایان دوران اجرای زندهاش میداند. خودش میگوید:«دیگر مثل آن وقتها جوان نیستم. مثل بی.بی.کینگ و مادی واترز هم نیستم.»این هنرمند 66 ساله افزود: «دوستم اریک کلاپتون... تا روزی که بمیرد گیتار مینوازد و روی صحنه خواهد ماند چون کارش این است. من خواننده بزرگی نیستم، نوازنده بزرگی هم نیستم یا هر چیز دیگری، اما هنوزم شور و شوق دارم و البته چیزی برای گفتن.»حرف نهایی راجر واترز این جمله بود: «آواز قویی درونم نجوا میکند و به نظرم «دیوار» این آواز است.
به گزارش خبر آنلاین،راجر واترز، یکی از پایهگذاران، نوازنده گیتار بیس و ترانهسرای اصلی گروه پینک فلوید هفته پیش در گفتوگویی اعلام کرد:«پس از 30 سال که این آلبوم را برای اولین بار اجرا کردم، این ترانهها معنایی تازه برایم پیدا کردهاند. 30 سال پیش وقتی که خیلی عصبانی بودم و البته چندان هم جوان نبودم خودم را در وضعیت دفاعی میدیدم. چون از گفتن بعضی چیزها میترسیدم و حالا متوجه شدهام که در آن داستان شخصی، شاید در گوشهای از آن بتوان کنایهای از دغدغههای جهانیتر، دغدغههای سیاسی و اجتماعی کشف کرد.»او افزود: «واقعا به همین دلیل است که تصمیم گرفتهام اجرایی جدید از این قطعه خلق کنم و البته از بسیاری چیزهایی که آن موقع استفاده کردم هم بهره میبرم.»
البته واترز اعلام کرده اجرای جدید، نسخه گرد و خاک گرفته شده اجرای چند دهه پیش نیست. در واقع واترز دلیل بخشی از اشتیاقش برای اجرای جدید را امکاناتی که فناوری جدید در اختیارش می گذارد میداند، فناوری جدید به او اجازه میدهد کارهایی انجام بدهد که در دهه 1980 و 1990 حتی فکرش را هم نمیتوانست بکند.واترز در این مورد میگوید: «سیستم پخش امروز با سیستم گذشته کاملا فرق میکند، معنیاش این است که میتوانم بر تمام صفحه 75 متری دیوار تصویر پخش کنم... آن روزها نمی شد این کار را انجام داد.»با وجود وعدههای نمایشی بسیاری که این اجرا دارد، خود راجر واترز اهمیت اجرا را پیام سیاسی و اجتماعی آلبوم میداند پیامی که معتقد است همچنان زنده و نو است.او میگوید: «آن موقع که این اجرا را انجام دادیم هدفمان پایان دادن به جنگ ویتنام بود، حالا هم درگیر جنگ در افغانستان و عراق هستیم، پس پیغام ضدجنگ بسیار جدی در «دیوار» وجود دارد، آن موقع این پیام بود حالا هم هست.»
واترز در این اجرا بخشی را طراحی کرده است که با آن یاد سربازان کشتهشده در جنگهای اخیر و جنگهای پیشین را زنده میکند.اجرای این تور در آمریکا 15 سپتامبر در تورنتو آغاز میشود. گروه واترز سپس 15 دسامبر در آنهایم کالیفرنیا روی صحنه میرود و تور در اروپا ادامه مییابد.
واترز این اجرا را پایان دوران اجرای زندهاش میداند. خودش میگوید:«دیگر مثل آن وقتها جوان نیستم. مثل بی.بی.کینگ و مادی واترز هم نیستم.»این هنرمند 66 ساله افزود: «دوستم اریک کلاپتون... تا روزی که بمیرد گیتار مینوازد و روی صحنه خواهد ماند چون کارش این است. من خواننده بزرگی نیستم، نوازنده بزرگی هم نیستم یا هر چیز دیگری، اما هنوزم شور و شوق دارم و البته چیزی برای گفتن.»حرف نهایی راجر واترز این جمله بود: «آواز قویی درونم نجوا میکند و به نظرم «دیوار» این آواز است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر